We hebben de vorige keer gezien dat er in de oudheid zeker sprake was van een functionele ontologie, nu gaan we onze aandacht vestigen op de bijbel. Allereerst kijken we wat het woord scheppen (Bara) betekent in vers 1. We kunnen niet dieper op het Nederlandse woord voor scheppen ingaan, ondanks dat in het Nederlands het ook al veel flexibiliteit heeft. En zoals ik eerder heb aangetoont we kunnen niet veronderstellen dat dit woord iets materieels maken uit het niets, simpelweg omdat zo onze ontologie is. We moeten de tekst en het taalgebruikt zelf laten spreken.
Voordat we het woord daadwerkelijk gaan analyseren is het interessant hoe zoveel claimen om Genesis 'letterlijk' te lezen. Bij dit bedoelen ze dat Genesis nemen zoals het is en niet zien als een allegorie, symbolisch of mythisch. Ik vind het fascinerend hoe mensen zo verblind kunnen zijn door hun eigen overtuigen dat ze niet hun eigen vooronderstelling kunnen doordenken of daar bereid toe zijn. Hoe kun je claimen dat jij het neemt zoals de tekst het je zegt, terwijl je je eigen ontologie als bril gebruikt om Genesis te lezen? Ik denk dat we allemaal hiermee makkelijk kunnen struikelen, daarom moeten we die bril afzetten en het letterlijk gaan nemen zoals de auteur het bedoelde.
Allereerst is er in de bijbel niet een vers die uitlegt wat 'Bara' betekent. Daarmee bedoel ik er is niet een vers of gedeelte die ons verteld 'Bara' betekent X. Daarom moeten ons gaan focussen op een contextuele studie, objecten en gerelateerde termen.
Wie is het onderwerp? Het woord 'Bara' komt ongeveer 50 keer voor in het Oude Testament. In alle gevallen is God het onderwerp of het geïmpliceerde onderwerp. Daarmee kunnen we dus stellen dat 'Bara' iets is wat alleen God kan doen.
Wat is het object?
Interessant genoeg heb ik geen commentaren kunnen vinden die deze studie doen. Terwijl dit het belangrijkste onderdeel is van onze studie, gezien we onderzoek doen of het woord 'Bara' gaat over iets scheppen, materialistisch gezien, of iets een functie geven. Als de objecten van het werkwoord telkens verwezen naar iets materieels dan is dat goed om te goed. Hetzelfde geldt voor als de objecten telkens verwezen naar het geven van functies. Dubbelzinnige teksten gaan plaatsvinden dus het is goed om het te hebben over welke methode we moeten gebruiken om tot de juiste conclusie te komen. Theoretisch gezien zou je het werkwoord breed genoeg zijn om te spreken over zowel materialistisch als functioneel. Daardoor zouden we kunnen concluderen dat het in sommige gevallen zou gaan om beiden. Ervan uitgaan dat er dubbelzinnige verzen zullen zijn, is het belangrijk om te zien of de context verondersteld moet in materialische of functionele termen. Als alle voorgevallen materialisch of dubbelzinnig zouden zijn, dan zou ik niet een functionele visie kunnen claimen, anderzijds als alle gevallen functioneel of dubbelzinnig zijn, dan zou er geen grond zijn voor de materialistische visie.
Conclusie
Ik heb dus een woordstudie gedaan (kan je opvragen bij mij) naar ik elke keer dat het woord 'Bara' werd gebruikt. Daaruit kun je concluderen dat de objecten van het werkwoord als volgt kunnen worden beschreven: kosmos (10, inclusies de nieuwe kosmos), mensen in het algemeen (10), specifieke groepen mensen (6), specifieke individuen of type individuen (5), wezens (2), fenenomenen (bv. duisternis) (10), gedeeltes van kosmische geografie (3), nieuw hart (1). De objecten van het woord spreken dus niet altijd over een materiele veronderstelling van het woord, maar integendeel vereisen contexten juist een functionele onderstellen. Ondanks dat er veel dubbelzinnige bij zullen zitten, maar daar zal ik later in diepgang beargumenteren waarom er een functionele veronderstelling nodig is.
Reactie plaatsen
Reacties